Wiadomości na temat życia tej świętej benedyktynki znajdujemy w Dialogach Grzegorza Wielkiego. 

Święta Scholastyka urodziła się ok. 480 roku w Nursji. Zmarła 10 lutego 542 lub 543 roku. Była ona bliźniaczą siostrą św. Benedykta. Podobnie jak brat wiodła życie w pełni oddane Bogu. Założyła klasztor w Subiaco oraz na Monte Cassino. Życia mniszego uczyła się od brata, co uwiecznił w swoim dziele św. Grzegorz. To właśnie od św. Scholastyki wywodzi się żeńska gałąź benedyktyńska.  

Św. Scholastyka 

Z Dialogów św. Grzegorza Wielkiego, papieża (księga 2, 33) 

Więcej osiągnęła, albowiem więcej umiłowała 

Scholastyka, siostra świętego Benedykta, od samego dzieciństwa poświęcona wszechmogącemu Bogu, miała zwyczaj raz w roku odwiedzać swojego brata. Mąż Boży przyjmował ją niedaleko poza bramą, w pomieszczeniu należącym do klasztoru. 

Pewnego dnia przybyła według zwyczaju, a czcigodny brat wyszedł ku niej ze swymi uczniami. Cały dzień spędzili na modlitwie i świętych rozmowach, a kiedy zapadł zmrok, spożyli wspólnie posiłek. 

Ponieważ do późnych godzin przeciągnęły się ich święte rozmowy, Scholastyka zwróciła się do brata ze słowami: „Proszę cię, nie odchodź ode mnie tej nocy. Aż do świtu rozmawiajmy o radościach nieba”. On jednak odparł: „Siostro, o czym ty mówisz? Żadną miarą nie mogę przebywać poza klasztorem”. 

Świątobliwa niewiasta, skoro usłyszała odmowę brata, oparła na stole złożone ręce i modląc się do wszechmogącego Boga pochyliła głowę. Kiedy zaś uniosła ją znad stołu, rozszalała się tak wielka burza z grzmotami i błyskawicami, zerwała się tak gwałtowna ulewa, iż ani Benedykt, ani towarzyszący mu bracia nawet na krok nie mogli odejść z miejsca, w którym przebywali. 

Wtedy to zmartwiony mąż Boży zaczął narzekać: „Niech Bóg wszechmogący wybaczy ci twój czyn, Siostro”. Lecz ona odpowiedziała: „Oto prosiłam cię, a nie chciałeś mnie wysłuchać. Poprosiłam więc Boga mego, i zostałam wysłuchana. Teraz więc odejdź, jeśli zdołasz. Pozostaw mnie i wracaj do klasztoru”. 

Tak więc ten, który nie chciał pozostać dobrowolnie, pozostał wbrew swojej woli. Cały czas czuwali przeto razem, znajdując pokrzepienie we wzajemnej wymianie świętych myśli. 

Święci Scholastyka i Benedykt 

A nic w tym dziwnego, iż owej godziny Scholastyka przemogła brata. Albowiem zgodnie ze słowami świętego Jana: „Bóg jest miłością” było rzeczą zupełnie słuszną, aby więcej potrafiła ta, która więcej umiłowała. 

A kiedy w trzy dni później mąż Boży, znajdując się w swojej celi, podniósł oczy ku niebu, zobaczył, jak dusza jego siostry, opuściwszy ciało, ulatuje pod postacią gołębicy ku wyżynom nieba. Ciesząc się tak wielką jej chwałą, złożył Bogu dzięki hymnami i modlitwami. Posłał też braci, aby przynieśli jej ciało do klasztoru i złożyli w grobie, który przygotował dla siebie. 

Tak się stało, iż nawet grób nie rozdzielił tych, których umysły zawsze były zjednoczone w Bogu. 

Litania do św. Scholastyki 

Kyrie eleison, Chryste eleison, Kyrie eleison.  
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas. 
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami. 
Synu Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami. 
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami. 
Święta Trójco, Jedyny Boże, zmiłuj się nad nami. 

Święta Maryjo, – módl się za nami. 
Święta Boża Rodzicielko,  

Święta Panno nad pannami,  

Święta Maryjo, zwierciadło Panieńskiej czystości,  
Święta Matko Scholastyko, Współpatriarchini brata swego św. Benedykta,   
W niemowlęctwie swoim chwalić Boga nauczona,   
W samotności wzdychająca z pragnienia poświęcenia się swojemu Oblubieńcowi Jezusowi Panu,   
Za przykładem Brata swego św. Benedykta, światem mężnie pogardzająca,   
Wonnością nieskażonej czystości niebo i ziemię napełniająca,   
Panno mądra z lampami gorejącymi na Chrystusowe dopuszczona,   
Zakonu benedyktyńskiego dziwny zaszczycie,   
Cudowna uzdrowicielko ludzi w rozlicznych chorobach będących,   
Osobliwsza ludzi strapionych pociecho,   
Wielki przykładzie prawdziwej świątobliwości,   
Wzorze głębokiej pokory,   
Ciało swoje ostrymi postami umartwiająca,   
Grzeszników do Boga cudownie nawracająca,   
Ogniu mistyczny pałający Bożą miłością,   
Sługo Boża w ranach Jezusa zatopiona,   
Nad niedostatkami ludzkimi się litująca,   
Któraś najpierwszą i najzacniejszą fundatorką panieńskich klasztorów była,   
Którą św. Benedykt raz na rok nawiedzał,   
Któraś deszcz cudownie u Boga uprosiła,   
Którą Bóg za życia i po śmierci cudami uczcił,   
Matko i ucieczko nasza na tym padole,   

 
Bądź nam miłościw, odpuść nam Panie. 
Bądź nam miłościw, wysłuchaj nas Panie. 
Od zła wszelkiego, wybaw nas Panie. 
Od gniewu Twego, wybaw nas Panie. 
Od ducha nieczystego, wybaw nas Panie. 
Od grzechu śmiertelnego, wybaw nas Panie. 
Przez czysty żywot św. Scholastyki, wysłuchaj nas Panie. 
Przez żarliwą miłość Jej ku Tobie,  wysłuchaj nas Panie. 
Przez Jej przyczynę i wszelkie zasługi, wysłuchaj nas Panie. 
My grzeszni prosimy Cię, wysłuchaj nas Panie. 
Abyś nam grzechy odpuścić raczył, wysłuchaj nas Panie. 
Abyś nam umiłowanie czystości duszy i ciała dać raczył, wysłuchaj nas Panie. 
Abyś nam ku zupełnemu zachowaniu przykazań Twoich łaski Twojej użyczyć raczył, wysłuchaj nas Panie. 
Abyś nas od pokus i sideł szatańskich bronić i zachować raczył, wysłuchaj nas Panie. 
Abyś się nad nami w godzinę śmierci naszej zmiłować raczył, wysłuchaj nas Panie. 

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie. 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie. 
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. 

1. Módl się za nami, św. Matko Scholastyko.
   W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych. 

Módlmy się: 

Boże, któryś Matkę naszą św. Scholastykę wezwał do siebie w postaci gołębicy i umieścił w Niebieskim pałacu prosimy Cię, abyśmy radując się z Jej wiecznej światłości za Jej przyczyną dostąpili odpuszczenia grzechów i wieczne zbawienie. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.